Blog: Waarom?

Vanaf 14 mei 2003 leef ik als vrouw. Eindelijk, na zoveel zware jaren.

Vanaf dat moment is het allemaal een stuk gemakkelijker voor mij geworden. Beter in mijn vel, gelukkiger, eindelijk kunnen genieten.

Kerstwens

Met Kerst van dat jaar schreef ik op de kaart het volgende gedicht:

Mijn eerste Kerst:

Eindelijk vrede in mezelf

Eindelijk vrede met mezelf

Eindelijk van jezelf kunnen houden

Eindelijk van anderen kunnen houden

Eenieder wens ik die vrede en liefde toe

Pas nu ik mezelf durf te zijn

Kan ik het leven als iets moois ervaren

Kan ik eindelijk van alles gaan genieten

Nog nooit schreef ik op een dergelijke kaart zoveel tekst. Gewoonlijk stond er slechts:

Prettige feestdagen. Louis.

Verstoppen

Er is veel aan vooraf gegaan.

Jaren van onvrede met mezelf. Jaren in feite opgesloten zitten in iets wat niet bij mij paste.

Jaren van mezelf verstoppen voor alles en iedereen. Niemand mocht het weten.

Tot het moment in 2001 daar was dat ik er voor uit durfde te komen.

Verstoppen. Veel mensen zullen het herkennen. Verstoppen kan zich op veel manieren uiten.

Figuurlijk zoals niet jezelf durven zijn. Bang zijn wat anderen van je vinden. Je mond houden.

Letterlijk zoals niet gevonden willen worden.

Bij mij was het enerzijds niet over mezelf praten en anderzijds ervoor zorgen dat niemand mij in vrouwenkleding zou aantreffen.

Verstoppen is zenuwslopend. Steeds maar weer op de tenen lopen.

 

Waarom?

Waarom ik als zelfstandige wil werken onder de naam ‘Alles mag er zijn’? Omdat jij er mag zijn! Precies zoals je bent. Je hoeft je niet langer dan jij wilt te verstoppen. Je hoeft  niet langer meer welk geheim dan ook bij je te dragen. Wanneer jij eraan toe bent, ben ik er om jou te helpen.

Ik inspireer mensen die de stap durven zetten naar zelfontplooiing. Om zo, stap voor stap, eindelijk van zichzelf te kunnen houden en ten volle van het leven te genieten.

Ik inspireer ook mensen die niet eerder stilstonden bij de pijn, de eenzaamheid en de emoties die je voelt als je je niet geaccepteerd voelt door je omgeving.

Ken je mensen die mijn verhaal zouden moeten horen? Je bent van harte welkom mijn site en mijn boek aan te bevelen. In mijn boek ‘Eindelijk, ik Lééf’ kun je lezen hoe ik me verstopte en uiteindelijk tevoorschijn durfde te komen.

Wil je reageren? Graag.

Angela van Bebber

www.allesmagerzijn.nl

Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized en getagged met , , , , . Maak dit favoriet permalink.

2 reacties op Blog: Waarom?

  1. Hallo Angela, ben zo ontroerd door je schrijfsels en dan met name het stukje over kerstmis. Ben zelf een moeder van een dochter in spé, haar eerste kerst komt er straks ook aan en praten we al volop over. Wat ze nog niet weet is dat ik zeker een kerstbal ga kopen met baby’s eerste kerstfeest. Je snapt het al. een roze, komt te hangen naast die van 22 jaar geleden, de blauwe. Althans bijna 22 jaar geleden want ook dat komt eraan, haar eerste verjaardag als vrouw over 2 weekjes. Het is allemaal nog zo vers, opa overleed 15 juni. De dag dat ik mijn vader verloor was meteen ook de dag dat ik mijn zoon verloor, had opa op zijn sterfbed de belofte gedaan om gelukkig te worden wat betekende ..deur open en die kast uit doodsbang voor wat er allemaal komen gaat bemoeilijkt door haar autisme. Ons, haar vader en mij maakt het niets uit, wij denken niet in hokjes. Enige wat we willen is ons kind gelukkig zien en terugdenkend en puzzelend is haar hele leven tot nu toe een worsteling geweest, we hopen zo dat ze nu eindelijk op weg is naar haar welverdiende rust. De mens vinden zal in haar die zij behoort te zijn om in evenwicht te komen, met ons aan haar zij om te helpen opstaan mocht ze vallen en niet verder kunnen.

    Daarom zo ontroerd na het lezen wat ik hier vond, prachtig en dapper mens ben je. Een voorbeeld voor mijn meiske hoe het kan en mag zijn om te leven, dankjewel daarvoor!

    Groetjes, Transgendermams

    • angelavanbebber zegt:

      Lieve ‘mams’,
      Dank voor je ontroerende en openhartige reactie. Toen ik het woord Kerstmis las dacht ik meteen aan mijn gedicht van destijds. Een groot compliment aan jou en je man. Dat jullie je dochter de ruimte (kunnen / willen) geven zich volledig te ontplooien tot haar echte Zelf. Dat maakt wat bij me los.
      Wat een mooi moment van je zoon om het besluit te nemen ervoor te gaan. Maar vergeet niet: jij en je man hebben die alles verstikkende kast helpen openen. Jullie zijn een ven de vele voorbeelden van ultieme verdraagzaamheid, ultieme acceptatie en ultiem respect.
      Zij gaat haar rust zeker vinden, vooral met sterke ouders aan haar zijde. Ik ben blij en trots dat ik een stukje heb mogen bijdragen en tot inspiratie heb mogen dienen. Mocht je er behoefte aan hebben, neem gerust contact met me op.

      Hartelijke groet
      Angela van Bebber
      http://www.allesmagerzijn.nl

Plaats een reactie