Het is een tijdje stil geweest met het schrijven van een blog. Een belangrijke reden daarvoor was een gebrek aan inspiratie. Wat dan weer te maken had met mijn gemoedstoestand. En die was afgelopen jaar nogal sterk wisselend. En wel dusdanig dat de ruimte er niet voor kon zijn.
Laatste loodjes
Maar langzaam heeft alles haar plek gekregen. En de afgelopen vier jaren waren daarvoor nodig. Het culmineerde uiteindelijk afgelopen november en december in woedeaanvallen waarvan ik dan ’s avonds in bed lag uit te hijgen. Dat was geen gezonde situatie. Maar ik moest daar nog doorheen. Volgens mij waren het de laatste stuiptrekkingen van het ego dat wist dat de echte verandering toch ging plaatsvinden en hij een stapje terug moest doen.
Vlak voor oudjaar heb ik de ervaringen van 2014 opgeschreven. Van je afschrijven is altijd goed, maar zo hoefde het ook niet allemaal onthouden te worden. Ook gaf ik aan wat ik voor mezelf wilde veranderen.
Knopen doorhakken
Aan het begin van dit jaar heb ik tegen mezelf gezegd dat het nu echt klaar was en dat ik geen boosheid jegens mijn verleden, mijn proces of wat dan ook, meer zou toestaan. Anders bestond de levensgrote kans dat ik geen streep meer verder zou komen. Ik wilde wel heel graag vooruit.
En dan gebeurt het.
Omdat ik het in mijn gevoel nu duidelijk had en dat ook uitsprak schiep ik de mogelijkheid om daadwerkelijk veranderingen te laten plaatsvinden.
Een vrouw belde mij om vijftien boeken te bestellen, want mijn boek was uitverkoren om besproken te worden. En of ik bij die bespreking aanwezig zou willen zijn.
Een jongeman wil graag als project voor school een documentaire over mij maken.
In de bibliotheek zegt een jonge vrouw tegen mij: ‘Ik ken u, maar u kent mij niet’. Het blijkt een studente van Fontys te zijn. Ze wil graag contact onderhouden en een lezing van mij bijwonen. Dus meteen de suggestie gedaan dat bij Fontys te regelen.
Als klap op de vuurpijl blijk ik door iemand te zijn voorgedragen voor de emancipatieprijs Tilburg 2015. Wie weet zit ik bij de drie genomineerden.
Ruimte
Ik merk meer rust in mezelf nu ik definitief beslissingen heb genomen. Ik nu ook mezelf echt ga verdragen. En dan is er ook meer zelfrespect.
Zo is er weer de ruimte in hoofd en hart om te schrijven.
Inderdaad, een nieuwe start vanuit een stevige basis. Ik mag er zijn!!
Ik wens jou ook een mooie start in een nieuwe levensfase.
foto: startblokken atletiek
Reageren? Prima.
Angela van Bebber
Alles Mag Er Zijn 